tepki gösteriyoruz, lanetliyoruz. ama bu kadar. neden daha fazlasını yapmıyoruz? sevilen bi sanatçı öldüğünde uğruna milyon insan toplanıyor, hayvan yasası ya da internetime dokunma konusunda milyon insan ses çıkarıyor ama konu "sövüşlenme" olunca herkes kahvehane muhabbeti gibi maval okuyor, ben de öyle!
asgari ücretle yaşamak istiyorsan, çok kötü durumdaki ülkelere bakıp ibret alıcan ondan birazcık hallice yaşayacaksın. ulaşıma para vermeyecek -dolayısıyla hiç bir yere çıkmayacaksın. sinema, tiyatro gibi faaliyetleri zaten bilmiyorsun, en iyi ihtimalle tv.de yayınlanan bir flimi izleyeceksin. soba için kömürü yazın alacaksın, daha ekonomik çünkü. ayrıca sadece kömür yakmayacaksın çünkü tonu 500lirayı geçiyor ve bir kışta 3tona kadar kömür yakılabiliyor. bu sebeple kırsaldan odun getirtmeye bakacaksın. salça, çorba vs vs gibi gıda malzemelerini varsa köyünden getirteceksin yoksa ucuz pazarları keşfedersin zaten! yaptığın en lüks faaliyet yan komşuya gitmek olacak, o da senin gibi zaten.
3 - bi arkadaşımın babasına aylık 7bin euro.luk iş teklifi gelmişti yanlış hatırlamıyorsam. en altı ay orada kalma şartı varmış. kendisi kabul etmemiş, nedenini sorduğumda büyük kısmını orada harcayacak zaten, pek biriktirmeye değmez dedi. kendisi dönercilik gibi bir şey yapıyordu. bunun yanında bir sürü tanıdığım var yine asgari ücretle yaşayıp da arap ülkelerine yaşamaya giden, az önce bahsettiğim standartların biraz daha üstüne çıkıp daha rahat yaşayabilecek düzeye geldiler.
ben şuan yurtdışındayım, insana verilen değere şaşıyorum burada. elbette saygısız, kötü niyetli insanlar var ama en nihayetinde burada devlet halk için var. burası da pahalı bir çok şeyden alınan vergi yüksek. ama şu var ki devletin halka sunduğu hizmetle karşılaştırınca alınan vergi kesinlikle helal! bu şartları düşününce insan milliyetçiliğin gerekliliği üzerine düşünüyor. sahiden, ortak bi dünya varken neden bazı ideolojik sınırlarla böldük kendimizi? çok mu ayıp doğduğun ülkeyi terkedip gitmek?
0